معنی کله بوز - جستجوی لغت در جدول جو

کله بوز

لغت نامه دهخدا

کله پز

کسی که کله و پاچۀ گوسفند طبخ می کند و می فروشد

فرهنگ فارسی عمید

غله بوم

ملک یا مزرعه ای که بیشتر حاصل آن غله باشد

فرهنگ فارسی عمید

کله خود

(کُ لَهْ)

مخفف کلاه خود. مغفر:
بزد گرز بر ترگ رهام گرد
کله خود او گشت ز آن زخم خرد.
فردوسی.
و رجوع به کلاه خود شود

لغت نامه دهخدا

کله کوب

(کَلْ لَ / لِ)

فنی است از کشتی، و آن عبارت است از کوبیدن پیشانی خود به پیشانی حریف. (فرهنگ فارسی معین) :
کلۀ قند به وارفتگی خویش نکوست
کله کوب دگران کلۀ مردانۀ اوست.
(بنقل فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کله کوه

(کَ لِ)

از کوههای ناحیۀ کرمانشاهان است و از ارتفاعات جبال پیشکوه بشمار می رود. (از جغرافیای غرب ایران ص 26 و 29)

لغت نامه دهخدا

کله گوش

(کَلْ لَ / لِ)

خشت یا آجری که گوشۀ آن شکسته است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کلف باز

(کُ فَ)

دهی از دهستان نارویی است که در بخش شیب آب شهرستان زابل واقع است و 415 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

کلک باز

(تَحْ)

تبه کار (زن). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). منحرف و فاسد و کج رو (زن) ، حیله باز. مکار. نیرنگ باز. محیل

لغت نامه دهخدا

کله ابول

(کِ لِ اُ)

یکی از حکمای سبعۀ یونان باستان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). یکی از حکمای هفت گانه یونان قدیم که در طرح و ترکیب معما چیره دست بود. (از لاروس)

لغت نامه دهخدا

کله بست

(کَ لِ بُ)

دهی از دهستان رودبست است که در بخش بابلسر شهرستان بابل واقع است و 900 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کله بند

(کُ لَهْ بَ)

کلاه بند. نوعی کلاه در قدیم. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کله جوب

(کُ لِ اِ کَ دَ)

دهی از دهستان ماهیدشت بالاست که در بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع است و 285 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کله دوز

(تُ گُ)

کلاه دوز. دوزندۀ کلاه. آنکه کلاه دوزد. آنکه شغل وی دوختن و ساختن کلاه باشد:
چون سوزن باریک تو سازیم تن خویش
ای ماه کله دوز کله بر تن ما دوز.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

کله جوش

(کَ لَ / لِ)

طعامی از روغن و گردوی کوبیده و پیاز داغ و کشک و شنبلیلۀ خشک. طعامی از آب و دوغ کشک و روغن و گردوی کوبیده و پیاز داغ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کالجوش. کاله جوش. (فرهنگ فارسی معین، ذیل کالجوش). و رجوع به کالجوش شود

لغت نامه دهخدا

کله رود

(کُ لِ)

دهی از دهستان کوشک است که در بخش بافت شهرستان سیرجان واقع است و 191 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

کچه باز

کچه بازنده. که کچه بازد. که کچه بازی کند:
به راست بازی آن بی غلطزن کچه باز
که جفت داد به پنج و سپرد طاق به چار.
ظهوری (از آنندراج).
رجوع به کچه و رجوع به کچه بازی و رجوع به کجه باز شود

لغت نامه دهخدا

کپه دوز

(شَ / شِ وَ)

که کپه دوزد. دوزندۀ کپه های ترازو و کپه های بقالان. آنکه کپۀ ترازو از انبان و پشم سازد و دوزد. (یادداشت مؤلف) ، کنایه است از غلام باره. که آرامش با پسران خواهد. لاطی. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

غله بوم

(غَلْ لَ / لِ)

غله خیز. ملک یا مزرعه ای که غلۀ فراوان داشته باشد و چیز دیگر درآنجا کم باشد. مقابل میوه بوم: و کلار دیهی بزرگ و ناحیتی با آن میرود، و جمله غله بوم است. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 123). یزدخواست و دیه کورو... همه سردسیر است و غله بوم، و هیچ میوه نباشد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 123). و آب آن (ابرقویه) هم آب روان باشد و هم آب کاریز و غله بوم است و بسیار باشد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 124). جهرم شهرکی است نه بزرگ و نه کوچک و غله بوم است. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 131)

لغت نامه دهخدا

کجه باز

(اَ /اُو ژَ)

آنکه کجه بازی کند:
چرخ کجه باز تا نهان ساخت کجه
با نیک و بد دایره درباخت کجه.
(منسوب به رودکی از یادداشت مؤلف).
رجوع به کجه شود، مهره باز. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا